Sabatha

Het zal al zo'n 6 jaar geleden zijn, dat we mijn maatje een spuitje moesten geven voor haar te laten inslapen. Dit hebben we allemaal gedaan met heel veel pijn in het hart. Iedereen heeft dit zowat kunnen verwerken. Behalve ik. Zij was mijn beste vriendin. Met haar kon ik alles doen: spelen, wandelen, dingen aan vertellen. En dan bekeek ze je aan met haar droevige ogen. Het is nu 6 jaar geleden. Maar ik mis ze nog even hard als toen. Ik heb het er heel moeilijk mee. Maar vergeten doe ik ze nooit. Men weet niet wat ik aan haar had. Maxime'